Kijken en zien, aanhoren en luisteren

Tijdens de inspraakavond op 6 april werd duidelijk dat veel mensen zich niet serieus genomen voelen. De komst van een AZC in jouw buurt is niet niks en houdt de gemoederen bezig. Als je dan het gevoel hebt dat de gemeente je niet serieus neemt, dan doet dat pijn. In onze gemeente zijn zelfs wettelijke verzoeken om informatie van de gemeente met de inwoners te delen (een zogenaamd ‘WOB-verzoek’) aan de kant geschoven.

In een memo waarin het college uitlegt hoe dit heeft kunnen gebeuren, valt op dat het college weliswaar excuses aanbiedt, maar vooral wijst naar fouten die de ambtenaren maakten. De VVD vindt dit ‘afschuiven’ teleurstellend. Er is één verantwoordelijk orgaan, dat is het college van burgemeester en wethouders. Maar het college geeft eigenlijk niet thuis, net als op de informatiebijeenkomsten in de wijken. Ook daar was het altijd de ambtelijk projectleider die aanwezig was. In de verre omtrek geen collegeleden te bekennen.

Dat het college onzorgvuldig met de WOB-verzoeken is omgegaan is voor de VVD een doorn in het oog. In de afgelopen weken is er over de WOB-verzoeken die waren ingediend gesproken. De VVD stelde een raadsvraag over het WOB-verzoek over de eerdere besluitvorming rond de Goudsberg. Ook in een gesprek dat we met de burgemeester hadden op 10 maart kwam het tijdig beantwoorden van een WOB-verzoek ter sprake. We deden de suggestie om de WOB-verzoeken snel af te handelen omdat het niet zo kon zijn dat de verzoekers vlak voor de inspraakavond een reactie zouden ontvangen. Dus hoezo was men niet op de hoogte? Juist bij een gevoelig en belangrijk onderwerp als een AZC zou je hier als college toch prioriteit aan moeten geven?

En eigenlijk gooit het college er nog een schepje bovenop… In de memo zegt het college dat zij denkt dat de inhoud van de inspraak niet ‘dermate anders was geweest dat deze de besluitvorming in de raad zou beïnvloeden’. Pardon? Zou dit oordeel niet aan de insprekers zelf moeten zijn? Het is wat de VVD betreft aan de inwoners die in hun democratische rechten principieel tekort zijn gedaan.

Kortom, een voor de VVD onbegrijpelijke uitleg. De inwoner staat weliswaar genoemd in verschillende stappen in het hele proces, maar de inwoner is niet écht in beeld. Eén van de insprekers zei: ‘Ga nu eens daadwerkelijk het gesprek met ons aan, luister zonder vooringenomenheid naar zorgen en frustraties, werk aan herstel van beschadigd vertrouwen.’ Dit is ook de wens van de VVD.

Kijken is wat anders dan écht zien, aanhoren is wat anders dan écht luisteren.