Tijdens zijn nieuwjaarstoespraak stond Bart Omlo met alle aanwezigen stil bij de gebeurtenissen in Parijs van de afgelopen week. Bart sprak de hoop uit dat ondanks de verschrikkelijke daden in Frankrijk voorkomen kan worden dat hiermee een aanleiding voor verdere polarisatie gevonden wordt, en dat iedereen blijft strijden voor onze vrijheid.
Het gedicht dat Bart Omlo voorlas is van Jan Boerstoel, en is gebruikt op een poster van Amnesty International in 1997.
Recht op vrije meningsuiting
dat betekent, heel normaal
dat je niet de hele dag hoeft
lopen letten op je taal;
dat je hardop durft te praten
in de tram of in de trein,
over wat je stom of slecht viindt,
zonder bang te hoeven zijn.
Recht op vrije meningsuiting,
dat betekent, heel gewoon,
dat er niet wordt meegeluisterd
naar je eigen telefoon;
dat je in de krant kunt schrijven:
'de regering maakt me kwaad',
zonder dat je daar meteen voor
de gevangenis in gaat.
Recht op vrije meningsuiting
dat betekent ook het recht
om te demonstreren, dat je
voor je idealen vecht;
door de straat te mogen opgaan
met een spandoek of een bord,
zonder dat je door agenten
in elkaar geslagen wordt.
Recht op vrije meningsuiting
heeft nog lang niet iedereen
en voordat het zo ver zal zijn
daar gaan jaren overheen.
Maar al kun je al die mensen
dan niet helpen aan dat recht,
toch helpt het allicht een beetje,
wanneer je er wat van zegt.